Grzegorz Osóbka – Chciałabym być

Przeczytaj

Dziewczynka patrzyła na chmurkę na niebie. Jaka ona śliczna! Tak sobie wisi na błękitnym niebie, nie troszczy się o nic, tylko podziwia sobie pola i lasy z wysoka. Chciałabym być taką chmurką – pomyślała i w tym momencie…
Zobaczyła te lasy i pola na dole! Stała się chmurką! Wisiała na niebie! Zamieniła się w chmurkę! Wisi i wisi. Nie ma wiatru. Nudzi jej się trochę. Nie ma rączek, ani nóżek. Nie może nigdzie pójść. W pewnej chwili zobaczyła, że przelatuje obok jej dobry znajomy bocian. Chciałabym być takim ptakiem, pomyślała…
I w tym momencie zobaczyła przed sobą dłuuugi czerwony dziób! To był jej własny dziób, bo stała się bocianem lecącym wysoko w górze. Musiała machać skrzydłami, bo jak tego nie robiła, to zaczynała spadać. W końcu postanowiła wylądować na łące. Wylądowała i zaczęła stąpać, jak to bocian. W pewnym momencie wyszły dzieci z pobliskiej szkoły i zaczęły ją gonić, dla zabawy, jak to dzieci – czasem pogonią bociana ?
Pomyślała sobie – kurcze – chyba lepiej byłoby być bajkopisarzem. Wymyśliłabym sobie taką postać jak ja teraz jestem w tej bajce i mogłabym nie zwracać uwagi na to, co czują moje wymyślone postacie. I siup! Dziewczynka siedziała przed laptopem, popijając kawkę pisała ten tekst właśnie bajki…
Pisała, pisała i nie miała pomysłu co dalej napisać… Pomyślała sobie, ech… chyba najlepiej być jednak tą dziewczynką, co była na początku bajki. To miało największy sens. Można było sobie tak leżeć na trawie i patrzeć na chmurkę, a nie wymyślać niestworzone historie!