Katarzyna Puszczewicz – Ziemska przygoda Pulsara – Cz. 2. Rodzina pani królikowej

Posłuchaj ?

Przeczytaj ?

Na Ziemię przybyłem o świcie. Mgły unosiły się nad łąkami i powoli wybudzały się śpiące jeszcze kwiaty. W zaroślach siedział jakiś śmieszny futrzak i bacznie mi się przyglądał.
-Witaj ! – Jak się nazywasz?- spytałem.- Sądząc po uszkach może Uszatek?
-Nie, jestem królikiem i mieszkam tu z bardzo liczną rodziną. Zapraszam na marchewkowe śniadanie – powiedział wielce uradowany Królik.
Z wielką ochotą przyjąłem zaproszenie, bo byłem niebywale głodny. Cała rodzina przywitała mnie bardzo serdecznie i ugościła wszystkim, co miała w swojej spiżarni. Pani królikowa powiedziała, że ludzie też bywają bardzo serdeczni. W jednym z domów widziała nawet makatkę „czym chata bogata tym rada”.
Śniadanko marchewkowe było przepyszne, była surowa marcheweczka do chrupania, pokrojona w cienkie paseczki, był do picia sok z marchewki i jabłuszka z nazbieranymi w lesie jagodami, była też cała miska zielonej, pachnącej sałaty i malinki na deser. Z wielkim apetytem smakowałem wszystkiego. Na mojej planecie nic takiego nie rośnie. Jadłem powoli, delektując się cudownym smakiem tych potraw.. Pani królikowa powiedziała , że to bardzo ważne, aby jeść dużo świeżych warzyw, one dają siłę i zdrowie. Jej małe króliczątka rosną szybko, jak na drożdżach, tak właśnie powiedziała, bo codziennie dostają porcję świeżej marchewki, sałatki i owoców..
Muszę to zapamiętać, bo ja też chciałbym być silny i zdrowy i urosnąć aż do samego nieba, żeby móc z bliska przyglądać się gwiazdom i ptakom fruwającym hen wysoko.
Smutne było nasze rozstanie. Chciałbym z nimi zostać jak najdłużej, ale przygoda wzywała mnie do dalszej wędrówki. Pragnę jak najwięcej poznać mieszkańców tej planety, bo na pewno wszyscy są tak bardzo fascynujący jak ta królicza rodzinka.