Marek Monikowski – Bałwan i czarownica

Przeczytaj

Pewnego mroźnego poranka,
Lecąc nad lasu skrajem
Spostrzegła czarownica bałwanka
Stojącego samotnie jak palec.

„Pogadam z nim chyba chwileczkę,
Czas mnie dzisiaj nie goni!
Podobny jest do mnie troszeczkę,
Ma miotłę i nosek czerwony!”

Zrobiła zwrot prawidłowo,
Zgodnie ze sztuką latania,
Zmniejszając prędkość stopniowo
Podeszła do lądowania.

Bałwan wytrzeszczył oczyska,
Bałwana po prostu zatkało,
Nigdy nie widział ptaszyska,
Które na miotle latało.

W dodatku co straszne było,
Tak mu się zdało przynajmniej
Ptaszysko doń przemówiło
I to po ludzku zwyczajnie.

Tego już było za wiele,
Bałwanek zadrżał jak listek,
Ze strachu zatrząsł się przecież,
Nie z zimna, co oczywiste.

Czarownica mówi grzecznie,
Przyjacielsko się uśmiecha,
A bałwan się tylko trzęsie
I ma ochotę uciekać.

W końcu znudziło się jędzy:
„Nie da się z tobą pogadać!”
Więc odleciała czym prędzej,
A bałwan sam stoi nadal.

Jeśli myślicie, że zwodzę,
Że bujdy to niesłychane
Spróbujcie zacząć rozmowę
Z jakimś znajomym bałwanem.