Marek Monikowski – Piosenka o nadejściu wiosny

Przeczytaj

„Nadchodzi wiosna, zelżał mróz!”
Zabeczał głośno baran.
„Nadchodzi wiosna, jest tuż, tuż!”
Koza pomekiwała

Podskoczył aż na taką wieść
Pan kogut, co na grzędzie
Przez całą zimę nudził się
I zapiał: – „Wiosna będzie!”

I tylko bałwan nie śmiał się,
Cichutko stał w kąciku
I ani „Be!” i ani „Me!”
I ani „Kuku ryku!”

Gromada wróbli nagle skądś
Wleciała na podwórko,
Zbudziły psa, zbudził się kot
Pies szczeknął, kot „Miał!” burknął

Na płocie wróble siadły wnet
I z wrzawą niesłychaną
Przekonywały kury dwie,
Że wiosna już za bramą.

Tylko z bałwana pot się lał
Ku słońcu smętnie zerkał,
Nie mówił: „Hau!”, nie mówił „Miał!”
I nawet nie zaćwierkał

Kaczor do tańca kaczkę wziął
„Kwa! Kwa!” jej nucąc słodko
Indyk z indyczką ruszył w pląs,
Aż pryska z kałuż błotko.

Bawi się zwierząt cały tłum,
Oddając pokłon wiośnie,
Krowa w oborze śpiewa: „Mu!”,
koń w stajni rży radośnie.

A bałwanowi zimy żal,
Nie tańczyć chce, a płakać,
Nie śpiewa „Mu!”, nie śpiewa „Kwa!”
Nie śpiewa: „I ha, ha ,ha!”