Anna Śliwińska – Kot Kleofas

Przeczytaj

Nie masz w świecie ananasa
Ponad kota Kleofasa.
Kto nie wierzy niechaj słucha,
To opowieść jest niedługa.

Kot Kleofas gdy był mały
O podróżach wielkich marzył.
Mawiał mamie: „Jak dolosnę,
To zostanę naukowcem.”

Plany miał ambitne wielce,
Lecz spłonęły na panewce.
Kiedy dorósł nasz kocurek –
Urzędnika wdział mundurek.

Kot Kleofas – kot nad koty –
Nienawidzi swej roboty.

Zawsze rano je śniadanie,
Je powoli i dokładnie.
I spacerkiem rusza w drogę,
Adorując wszem pogodę.

A w urzędzie już kolejka
Od drzwi samych do okienka.
Wreszcie drzwi się otwierają,
Kot Kleofas wchodzi żwawo,

Lecz na widok klienteli
Twarz mu się od złości mieni.
Kot Kleofas – kot nad koty,
Nienawidzi swej roboty.

Pazurami drze papiery,
Obce jemu są maniery.
Na klientów gniewnie prycha,
Pod swym wąsem miauczy, wzdycha.

„Kleofasie! – tak powiada
kierowniczka żaba Jadzia. –
Musisz znaleźć inną pracę,
Byś miał z pracy satysfakcję”.

Więc kocurek nasz kochany
Prędko zmienił swoje plany.
Urzędniczy stołek żegna,
Teraz mu potrzebna: wędka!

Kot Kleofas – kot nad koty
Ręce pełne ma roboty.

Ryby łowi w dni upalne,
Wiosną, zimą oraz latem.
I choć pracy dużo miewa,
Wcale na nią nie narzeka.

Gdy ktoś wątpi, w to co robi,
Nie do końca pracę lubi…
To opowiedz jemu właśnie –
Baśń o kocie Kleofasie.