Joanna Mikołajczak – Bajka o kasztanie, który nie chciał spadać
Posłuchaj
Przeczytaj
Wisi kasztan gdzieś na drzewie
Tam dojrzewa w swej łupinie
Lecz na pewno kasztan nie wie
Że mu czas w łupinie minie
„Jak to minie?” – kasztan pyta
„Ja łupinkę bardzo lubię”
Mocno się gałęzi chwyta
Bo on tego nie rozumie
„Nie, nie spadnę, mowy nie ma
Chcę tu wisieć, ja nie spadam
Po co mi ta twarda ziemia?” –
Tak do siebie kasztan gada
Tak na drzewie dni mijały
Liście już zmieniły kolor
I kasztany pospadały
A ten nie, on wisi solo
W końcu kasztan nie wytrzymał
I spadł tak jak reszta cała
Choć łupinkę swą zatrzymał
Ta mu jednak popękała
Kasztan zerka w obie strony
Jednym okiem przez szczelinę
I widokiem zadziwiony
Chce opuścić swą łupinę
„Jak tu pięknie” – kasztan mówi
„Mogłem szybciej spadać z drzewa”
Jesień przyszła, liście gubi
Nawet tam wiewiórka biega
„Jak już spadłem, to poleżę
Skoro dyndać już nie muszę
Może ktoś mnie stąd zabierze
Bo sam raczej się nie ruszę”
Joanna Mikołajczak
Wrocławianka z głogowskimi korzeniami, z wykształcenia księgowa, za to z rymowaną duszą. Pisze wierszyki dla dzieci, a teraz stawia też pierwsze kroki w tekstach nierymowanych. Autorka „Bajki o chmurce, co nie umiała padać” opublikowanej w e-booku charytatywnym (Eactive „Zostań bajkowym bohaterem”). Prowadzi profil #bejakbajka na Instagramie, gdzie można znaleźć jej utwory dedykowane najmłodszym czytelnikom. Lubi kolor niebieski, dźwięk gitary elektrycznej i humor w wierszykach. Wszystkich chętnych zaprasza do świata swojej wyobraźni.
Wszelkie kopiowanie i rozpowszechnianie utworów w jakiejkolwiek formie bez zgody autora będzie rodziło skutki prawne na podstawie ustawy z dn. 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Dowiedz się więcej ? klik.
Zostaw komentarz