Agnieszka Frączek – Odkurzacz

Przeczytaj

Gdy nikogo nie ma w domu,
nasz odkurzacz, po kryjomu,
z garderoby się wynurza
i calutki dom odkurza.

Zanim jeszcze zacznie brykać,
ogon do kontaktu wtyka,
potem dmucha, ssie i wyje,
nic się przed nim nie ukryje!

Wczoraj w kuchni zgrabnie tańczył,
znalazł skórkę pomarańczy,
potem pożarł ziarnko grochu,
mamy fartuch zmełł po trochu.

W końcu zajrzał do lodówki,
zjadł ze smakiem trzy parówki,
łyknął wieczko od stoika,
pieska wygnał spod stolika

Rychło ruszył znów do boju,
warcząc głośno w przedpokoju.
Zjadł korale z jarzębiny,
ziaren piasku dwa tuziny.

Z buta wyssał mi sznurówkę,
znalazł gdzieś pluszowa krówkę,
pożarł krówce jedną łatkę,
potem połknął szalik w kratkę.

W pokoiku Weroniki
porwał lalce dwa guziki,
a biedronce, z sukieneczki,
zdmuchnął czarne trzy kropeczki.

Spruł wełniane dwa sweterki,
z książek wyssał nam literki
(te pisane tłustym drukiem)
i wykrzyknik wessał z hukiem.

Tatusiowi z komputera
wyssał trzy okrągłe zera,
porwał też kapelusz stary
i skarpetek cztery pary.

Wszystkie inne domu sprzęty
strach obleciał niepojęty:
,,On się z nami bawi w berka!”
– odezwała się froterka.

„Już paproszków zżarł ze trzysta,
ten odkurzacz, egoista!”.
Szufla na to: ,,To ci bieda!
Szczotkę trzeba będzie sprzedać!”.

Zmiotka szura do szufelki:
Ja tam na wypadek wszelki
pędem zmiatam przed tym stworem!” –
i umknęła w kąt z wigorem.