Zbigniew Dmitroca – Portrety prawie prawdziwe – Kaprysia
Posłuchaj ?
Przeczytaj ?
Lustereczko, powiedz przecie,
Kto najmilszy jest na świecie?…
Lustereczko, tylko nie kłam,
Wiesz, jak się ostatnio wściekłam…
Lustereczko, nie kpij ze mnie,
Bo znów będzie nieprzyjemnie,
Coś miłego w końcu powiedz,
Bo założę ci pokrowiec!
No nie! Tego już za wiele.
Czy tak robią przyjaciele?
Nie to nie! Ja cię nauczę!
Wiesz, jak łatwo szkło się tłucze?…
Cały czas mi się sprzeciwiasz,
Piękny uśmiech mi wykrzywiasz,
Robisz ze mnie grymaśnicę,
Wiedźmę i koczkodanicę!
Twoja szczerość mnie obraża,
Upokarza i przeraża,
Przyznaj się, że to przesada:
Nikt się z samych wad nie składa…
Z tego względu w okolicy
Mam opinię czarownicy,
A niektórzy nawet plotą,
Że na miotle mknę z ochotą.
Zbigniew Dmitroca
Poeta, bajkopisarz, tłumacz, satyryk i dramaturg. Aktywność pisarską rozpoczął debiutem w miesięczniku „Odra” 1980 r.
Autor sztuk oraz książek dla dzieci. Jego piosenki ukazały się m.in. na płycie Nibylandia.
Tłumacz poezji rosyjskiej, m.in. Achmatowej, Błoka, Brodskiego, Cwietajewej i Mandelsztama.
Twórca, autor i aktor Jednoosobowej Trupy Walizkowej ”Teatrzyk jak się patrzy”.
Strona autora: >>klik<<
Wszelkie kopiowanie i rozpowszechnianie utworów w jakiejkolwiek formie bez zgody autora będzie rodziło skutki prawne na podstawie ustawy z dn. 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Dowiedz się więcej ? klik.
Zostaw komentarz