Joanna Monika Litwin – Krótkie bajeczki dla chorej córeczki – Bajeczka o miłych sarenkach [Wydawnictwo Impuls]

Przeczytaj

Paulinka wróciła ze szkoły bardzo radosna.
– Mamo! – zawołała już na progu domu. – Krysia zaprosiła mnie do siebie w sobotę! Dostała nową lalkę od babci! Pobawimy się w dom! Mogę iść? – pytała zniecierpliwiona.
Mama dziewczynki spojrzała na nią trochę zaskoczona i zapytała:
– Nie zapomniałaś o czymś czasami?
Paulinka pomyślała chwilkę, ale nie mogąc sobie nic przypomnieć, spojrzała tylko pytająco na mamę.
– Przecież na sobotę umówiłaś się z Ewą. Miałyście razem robić witraże – odpowiedziała mama.
Uśmiech na twarzy Paulinki znikł nagle. Wiedziała, że jeśli nie pójdzie do Ewy, zrobi jej przykrość, ale tak bardzo chciała zobaczyć nową lalkę Krysi. Zupełnie nie wiedziała, co powinna teraz zrobić. Zawsze starała się być uczciwą dziewczynką i dotrzymywać słowa. Tym razem jednak pogubiła się w myślach i nie była już pewna, czy iść do Ewy, czy do Krysi. Usiadła więc tylko na fotelu, podkuliła nogi i oparła brodę na kolanach. Mama wiedziała, że nadszedł czas na bajkę. Usiadła więc obok córeczki i szepnęła jej do ucha:
– Opowiem ci, kochanie, bajeczkę. Może ona podsunie ci jakieś rozwiązanie, takie, które nie urazi żadnej z twoich koleżanek.

. : . : . : . : . : . : . : . : .

Historia, którą chcę ci opowiedzieć, jest o trzech sarenkach z brzozowego lasu. Las, w którym mieszkały sarenki, był bardzo duży i rosło w nim mnóstwo drzew. Pomiędzy brzózkami wyglądały z trawy czerwone kapelusze muchomorów. Słońce przedzierało się pomiędzy drobnymi listkami i przyjemnie ogrzewało główki małych sarenek smacznie śpiących na zielonej, miękkiej trawie.
Sarenki, które zamieszkiwały ten las, nigdy się nie rozstawały. Zawsze razem wyruszały na poszukiwanie smakołyków, wspólnie bawiły się na polance i pomagały sobie wzajemnie. Pewnego dnia w ich lesie pojawiła się jeszcze jedna sarna. Była bardzo mila i szybko zaprzyjaźniła się z trzema sarenkami. Jednak każda z nich chciała, aby to właśnie z nią bawiła się nowa koleżanka. Dlatego pierwsza sarenka zaprosiła nowo przybyłą na wspólne zbieranie jagód. Druga poprosiła nowa sarenkę, aby poszła z nią nad strumyk. Trzecia sarenka zaproponowała koleżance zabawę w chowanego. Nowa sarenka zupełnie nie rozumiała, dlaczego każda z nich proponuje jej coś innego. Pomyślała, że o wiele przyjemniej byłoby, gdyby bawiły się razem. Zaproponowała więc swoim przyjaciółkom:
– Wolałabym, abyśmy się nie rozdzielały. Przecież razem będziemy bezpieczniejsze, a poza tym zabawa będzie o wiele przyjemniejsza jeśli będzie nas więcej. Może po prostu pójdziemy razem nad strumyk. Jest tam piękne miejsce z jagodami. Są naprawdę duże i soczyste! W drodze powrotnej pobawimy się w chowanego między jałowcami. Co wy na to?
Oczywiście pomysł ten spodobał się wszystkim! Przecież dotąd sarenki zawsze spędzały czas razem, a teraz miały możliwość bawić się jeszcze lepiej, bo z nową koleżanką.

. : . : . : . : . : . : . : . : .

Mama skończyła opowiadać bajkę i zapytała córeczkę:
– To jak, kochanie, już masz pomysł, co zrobisz?
– Myślę, że… chyba… – zastanawiała się jeszcze Paulinka. – Tak! Zaproszę je do nas! – zawołała. Powiem Krysi, żeby przyniosła swoją lalkę. Razem pobawimy się w dom, a potem mogłybyśmy zrobić dla naszych lal serwetki z witrażem.
– Mam bardzo mądrą córeczkę – powiedziała mama. – A ja zrobię wam pyszne ciasto czekoladowe!