Joanna Monika Litwin – Krótkie bajeczki dla chorej córeczki – Bajeczka o małej biedroneczce [Wydawnictwo Impuls]

Przeczytaj

W parku było ślicznie! Kolorowe kwiaty rosły tuż pod nóżkami małej Gosi. Ptaszki wokół wesoło ćwierkały, a ruda wiewióreczka czekała, aż dziewczynka rzuci jej smakowity orzeszek.
– Mamo! – krzyknęła Gosia. – Chcę na to drzewo!
Rączka Małgosi wskazywała chyba największy dąb w całym parku.
– Nie, kochanie – odpowiedziała spokojnie mama. – Zobacz, jakie ono jest duże. Chyba trochę za duże dla ciebie. Jak sądzisz?
– Dlaczego!? – Dziewczynka była bardzo niezadowolona i złowro go spojrzała na drzewo. – Wiem, znowu jestem „za mała”!
– Nie. – Mama przytuliła córeczkę. – Po prostu jesteś… jesteś bardzo delikatna, jak biedroneczka. – Na twarzy Gosi pojawiło się wielkie zdziwienie.
– Jak to „biedroneczka”? – zapytała.
– Chodź – powiedziała mama, siadając na ławce – opowiem ci historię pewnej małej biedroneczki.

. : . : . : . : . : . : . : . : .

Dawno temu, w pewnym kolorowym ogrodzie mieszkała wraz z innymi owadami mała biedroneczka. Wszyscy nazywali ja Kropeczką, ponieważ na lewym skrzydełku miała jedną czarną kropkę.
– Obudź się! – zawołał braciszek małej biedronki. – Chodź, pójdziemy się bawić! Będziemy zjeżdżać po trawie, prosto na listek koniczyny! Chodź szybko! – niecierpliwił się brat.
Kropeczka, nie namyślając się długo, wyskoczyła ze swojego łóżeczka – z małej żołędziowej czapeczki, i podfrunęła na sam czubek muchomorka. Teraz wystarczyło skoczyć na trawę i siup… prosto na koniczynkę!
– Ona jest ZA MAŁA! – krzyknęły żuczki dębowe, które z ukrycia przyglądały się zabawie biedronek. – Nie da rady!
Ale mała biedroneczka nie słuchała, tylko skoczyła w dół. Zsunęła się delikatnie po trawie, ale ponieważ była bardzo lekka, zatrzymała się nagle na samym środku źdźbła.
– Mówiłem, że jest za mała – śmiał się zadowolony żuczek. Kropeczce zrobiło się nagle bardzo smutno.
– Wcale nie! – odezwał się braciszek biedroneczki. – Jest po prostu bardzo delikatna. – I zjechał po trawie w dół do siostry. Dalej zjechali razem i jeszcze długo świetnie się bawili.

. : . : . : . : . : . : . : . : .

– I co teraz, mamo? – odezwała się Gosia.
– Poszukamy mniejszego drzewa – zaśmiała się mama. – Albo wiesz co? Chodźmy na plac zabaw. Tam jest mnóstwo drabinek, na które moja biedroneczka na pewno wejdzie z łatwością!